Doodgraven
Stel dat onze beschaving ten einde komt en de de wereld compleet veranderd. Over 1500 jaar vindt er archeologisch onderzoek naar een Nederlandse stad, (Alkmaar bijvoorbeeld).
Bij de opgravingen worden ook resten gevonden van bejaardentehuizen, een beetje meer naar de rand van de verloren gegane stad. Wat zullen de onderzoekers concluderen?
Rond het jaar 2000, was het gebruikelijk mensen van hoge leeftijd tot hun dood in specifieke gebouwen, vaak buiten het stadscentrum te stoppen, vermoedelijk niet zelden tegen hun zin.
Klopt. Maar zo klinkt het wel een beetje gek. Wat zullen ze ervan denken, over 1500 jaar?
Heidegger
Natuurlijk, het is wel iets genuanceerder. Maar die bejaardentehuizen zeggen denk ik wel degelijk iets over onze cultuur. We lijken ouderdom en dood weg te stoppen. Naar de rand van de stad bijvoorbeeld. In het centrum van Amsterdam kom je weinig oude senioren tegen.
Zonde, zou Heidegger zeggen. Hij stelt dat we beter leren leven, als we ons meer bewust zijn van onze sterfelijkheid.
Als je er even over nadenkt, geef je Heidegger al snel gelijk. Het is vaak zo dat confrontaties met de dood maken dat mensen zorgvuldiger gaan leven, dapperste beslissingen maken en het roer compleet kunnen omgooien – je kent waarschijnlijk wel wat voorbeelden hiervan.
You only live once
Aan het eind van ons leven zullen we waarschijnlijk allemaal terugkijken en zeggen: wat een krankzinnig gebeuren was dat eigenlijk, het leven. Maar wat we willen voorkomen is dat we zeggen: ik had gewild dat ik het anders had gedaan. ‘The five regrets of dying’, gaat regelmatig rond op Facebook.
Door nu te praten over de dood, ben je niet te laat.
Meer weten?
Introductie in Heidegger’s filosofie:
